Een nagenoeg uitverkochte zaal begroette de jonge pianist Leon Wenzel voor een uniek concert. Hij treedt vaak op in Franstalig België en Duitsland, maar slechts zelden in Vlaanderen. 

Leon opende de avond met Rachmaninoffs Prélude in Cis mineur, een meeslepend stuk dat dramatisch begint, overgaat in een stormachtige middensectie en eindigt in een mysterieuze sfeer. Vervolgens bracht Leon Wenzel een selectie uit Rachmaninoffs 10 Préludes Op. 23, elk met een eigen karakter: van krachtig en heroïsch tot ingetogen en melancholisch. Uit de uitleg die Leon zelf gaf over de stukken sprak zijn grote passie.

Daarna volgt de Sonate in b mineur van Franz Liszt, één van de meest baanbrekende en monumentale pianowerken ooit geschreven. Dit stuk, gecomponeerd in 1853, zit vol contrasten: fluisterzachte melodieën, donderende climaxen en razendsnelle virtuositeit wisselen elkaar af. Het is een uiterst moeilijk stuk voor pianisten dat luisteraars blijft fascineren, en vanavond wordt het gebracht door een pianist die zich volledig overgeeft aan de muziek. 

Als toemaatje kregen we een primeur en uniek moment: de eerste hedendaagse compositie in Klassiek op Woensdag. Leon Wenzel bracht Sidéreios, een werk van de Vlaamse componist Ward De Jonghe, die naast componist ook docent chemie is aan de Universiteit Gent. Ward De Jonghe is een persoonlijke vriend van Leon Wenzel en hij won met dit werk de compositiewedstrijd André Charlier. Het is een heel kort stukje (minder dan 5 minuten) maar heel speciaal. Sidéreios is oud-Grieks en betekent “van ijzer gemaakt”. Zijn inspiratie voor dit werk komt uit de Ilias van Homerus en specifiek deze zin: “Zo vochten zij, rumoer van ijzer steeg tot in de hemel van brons door heel de eindeloze ether”. Dicht bij dit citaat wordt Patroklos, vriend van Achilleus, gedood door Hector ... Ward De Jonge is erdoor erg aangegrepen: oorlog, hardheid, gevaar, vijandschap maar ook vriendschap. Hij beslist om een orkestraal slagwerkconcert te maken. Als voorstudie componeert hij Sidéreios waarin het ijzeren geraas vertaald wordt in een ruw pianogeluid. Ward De Jonghe dacht bij het componeren van dit korte stukje Sidérios aan de oorlog in Gaza en Oekraïne maar hij nodigt jullie ook uit om een eigen interpretatie te bedenken bij het luisteren naar Sidéreios.